Gelopen: donderdag 19 september 2024 Etappe: 20,5 km / Totaal: 324,8 km
“Haben Sie etwas zu verzollen?”, zal zo’n beetje de eerste Duitse zin zijn die Nederlanders leerden bij de entree van wat nu de Bundesrepublik Deutschland heet te zijn. Voor ons vindt het passeren van die landsgrens echter zonder enig ceremonieel plaats. Er moeten ergens genummerde grenspalen staan, maar we zien ze niet. Ook geen wapperende vlaggen, geen oude slagboom of verloederd grenskantoor. Zelfs een bord ‘Willkommen In Deutschland’ wordt ons onthouden op deze oude weg tussen Oldenzaal en Bad Bentheim. De natuurlijke grens met Duitsland is eigenlijk de Dinkel maar die ligt hier ruim op Nederlands grondgebied. Zo sluipen we Duitsland in en dat is op de A1, die we vlak hiervoor op korte afstand naast ons zagen, wel anders. Daar hoopte het verkeer zich op door de grenscontrole die Duitsland deze week weer is begonnen. Politieke marketing, maar toch.
Over de grens lopen we de Duitse deelstaat Nedersaksen in. Al is Nordrhein-Westfalen, zuidelijk, niet ver weg. Nedersaksen is echt een flinke deelstaat en strekt zich uit tot aan de Noordzee en is daarmee in oppervlak groter dan heel Nederland. De deelstaat ontstond pas in 1946 nadat het een deel was geweest van de Britse bezettingszone. Politiek zwaait nu de SPD er nog de scepter maar dat zal na de eerstvolgende verkiezingen wel voltooid verleden tijd zijn.
Op kleinere schaal lopen we de Landkreis Grafschaft Bentheim binnen. Een Landkreis is in Duitsland het bestuurlijke niveau dat net boven het gemeentelijke uitstijgt. Het Grafschaft Bentheim heeft een lange geschiedenis van verbinding met Nederland, zowel taalkundig als godsdienstig. En inderdaad zien we veel bordjes en aanduidingen in het Nederlands en spreekt iedereen ook heel makkelijk twee talen. ‘Das Niedersächsische Holland’ wordt het wel genoemd. En het blijft in trek: lagere grond- en huizenprijzen doet menige Nederlander hier in de laatste decennia zijn domicilie kiezen.
Bad Bentheim is ons eindpunt. De vele lovende toeristische informatie ten spijt, vinden wij het een beetje een sullig provinciestadje. Gedomineerd door het kasteel Bentheim, hoog boven het plaatsje uittorenend. Verder ook bekend van de Bentheimer zandsteen als veel gebruikt bouwmateriaal. De sokkel van het Vrijheidsbeeld in New York en ook het Koninklijk paleis op de Dam zijn er mee gebouwd.
Wij kiezen voor een overnachting in Bad Bentheim (Pension Altes Wasserwerk: een aanrader) maar voor wie terug wil heeft het stadje een station waar iedere twee uur een intercity richting randstad langskomt.
De GPX-file voor deze etappe staat hier.
